Hartelijk dank voor uw komst!

Wat was jou verwachting van het ParkinsonNet congres 2019?

Ik verwacht spetterend vuurwerk, waarbij elke nieuwe explosie van licht nog lang op het netvlies beklijft. Dat elke ontmoeting leidt tot enthousiasmerende inspiratie om Samen één missie waar te maken.

Wat vond je van het programma dit jaar?

Er was erg veel belangstelling voor ‘De vroege vogelsessies’. En voor het beweegplein, waar het bruiste van energie. Voor de keuze van de sessies was er dit jaar meer vrijheid. Dat maakt het ook wel lastig om een goed tijdsplan op te stellen. De onderwerpen van de lezingen waren heel divers. Van lachen om de apen (om onszelf eigenlijk) tot worstelen met de dood. Van ten onder gaan aan stress tot van stress genieten. En mooi om te zien dat de organisatie ook nieuwe dingen rond de sessies wil uitproberen (en van de foutjes wil leren).

Welke spreker is je het meest bijgebleven?

Zonder de anderen te kort te doen: Wannie de Wijn. Zijn lezing was voor mij vuurwerk! Geweldige timing. Energiek (tegelijkertijd hoorde ik de vermoeidheid) en inhoudelijk erg sterk. ”Alleen al het weten dat er voor ons gezorgd wordt is genezend, maakt het draaglijker.” Een ode aan al die 2000 aanwezige zorgverleners. Het gezamenlijk zingen van ‘You’ll never walk alone’ deed bij mij een klein riviertje op mijn wangen ontstaan.

Wat was voor jou het nieuws van de dag?

Bij de sessie ‘Jong en parkinson’ van Xander, Rudy en Mark hoorde ik een mooi uitgewerkt plan om met zorgverleners en mensen met parkinson tot een samenwerking te komen om optimale zorg te realiseren. Uit het hart gegrepen.

Met welk gevoel ga je naar huis?

Met dankbaarheid. Ik heb toevallig ook parkinson en ervaar het als een weldaad om te midden van zoveel zorgverleners te zijn, die proberen parkinson draaglijk(er) te maken.